Η βρετανική μίνι τηλεοπτική σειρά «Adolescence», που προβάλλεται από το Netflix έχει ασκήσει τέτοια επιρροή, ευαισθητοποιώντας το κοινό για ζητήματα βίας και σεξισμού στις μικρές ηλικίες, που μέχρι και ο πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας Κιρ Στάρμερ, αφού την παρακολούθησε με τα παιδιά του, υποστήριξε ότι πρέπει να προβάλλεται στα σχολεία.
Το «Adolescence», δημιουργήθηκε από τους Τζακ Θορν και Στίβεν Γκράχαμ, ενώ τη σκηνοθεσία υπογράφει ο Φίλιπ Μπαραντίνι. Η υπόθεση επικεντρώνεται στη ζωή ενός 13χρονου αγοριού, του Τζέιμι Μίλερ, το οποίο βρίσκεται στο επίκεντρο ενός αδιανόητου εγκλήματος.
Ο Τζέιμι συλλαμβάνεται για τη δολοφονία ενός κοριτσιού στο σχολείο του, γεγονός που αναταράσσει όχι μόνο την οικογένειά του, αλλά και την κοινωνία γύρω του. Με φόντο αυτήν την ανατροπή, η σειρά εξετάζει βαθιά την ψυχολογία των εφήβων και τη σκοτεινή πλευρά των σύγχρονων κοινωνικών και ψυχολογικών προβλημάτων, που καλούνται να αντιμετωπίσουν οι νέοι στην εποχή μας.
Η σειρά προσφέρει μια έντονα φορτισμένη αρχή: βαριά οπλισμένοι αστυνομικοί εισβάλλουν στο σπίτι των Μίλερ και συλλαμβάνουν τον Τζέιμι μπροστά στους γονείς του. Η αντίφαση είναι αμέσως εμφανής: ο Τζέιμι είναι ένα μικρό παιδί και η εικόνα του αδύναμου αυτού πλάσματος προκαλεί αμηχανία και απορία. Ωστόσο, το
«Adolescence» δεν μένει στην επιφανειακή εικόνα του παιδιού, αλλά αποκαλύπτει σιγά-σιγά τη βαθιά ψυχολογική και κοινωνική κρίση, που βιώνει ο Τζέιμι. Η ιστορία του ξετυλίγεται μέσα από τις αποκαλύψεις στον ανακριτικό χώρο και τις αλληλεπιδράσεις του με διάφορους ανθρώπους, αποκαλύπτοντας την πίεση και τις προκλήσεις της εφηβείας. Άλλωστε, η ενοχή του Τζέιμι είναι δεδομένη εξαρχής, οπότε δεν μιλάμε για ένα whodunit, αλλά για μελέτη του πώς ένα αθώο πλάσμα οδηγείται σε ένα τόσο φρικτό έγκλημα.
Οι αιτίες πίσω από το έγκλημα
Ο Τζέιμι μεγαλώνει σε ένα σχολικό περιβάλλον γεμάτο εκφοβισμό, απόρριψη και κοινωνική απομόνωση. Από την πρώτη κιόλας στιγμή, αποκαλύπτεται ότι δεν έχει έναν σταθερό πυλώνα υποστήριξης. Οι σχέσεις του με τον πατέρα του είναι προβληματικές, καθώς ο τελευταίος, αν και παρών, δεν καταφέρνει ποτέ να του προσφέρει την αποδοχή που τόσο επιθυμεί. Η επικοινωνία μεταξύ τους είναι σχεδόν ανύπαρκτη, ενώ και οι δύο γονείς φαίνεται να αγνοούν πλήρως τις δυσκολίες και τις πιέσεις που περνά ο γιος τους στην καθημερινή του ζωή. Αυτή η συναισθηματική απομάκρυνση δημιουργεί ένα χάσμα, που ο Τζέιμι δεν μπορεί να γεφυρώσει, με αποτέλεσμα να αναζητά καταφύγιο αλλού.
Η σειρά αναδεικνύει επίσης την επίδραση του διαδικτύου στην ψυχολογία των νέων. Στην εποχή των social media, τα παιδιά συχνά αναζητούν αποδοχή και αναγνώριση σε έναν κόσμο εικονικής πραγματικότητας, ενώ ο πραγματικός τους κόσμος είναι γεμάτος απόρριψη και μοναξιά. Τα social media, αν και προσφέρουν μια πλασματική αίσθηση σύνδεσης, κρύβουν μια επικίνδυνη παγίδα, ενισχύοντας την απομόνωση και τις ψυχικές πιέσεις. Η φανερή αδυναμία των γονιών να παρακολουθήσουν και να κατανοήσουν τη ζωή των παιδιών τους στο διαδίκτυο επιδεινώνει την κατάσταση. Οι γονείς συχνά θεωρούν τα παιδιά τους ασφαλή εντός του σπιτιού, χωρίς να αντιλαμβάνονται όμωςτους κινδύνους και τις συνέπειες των διαδικτυακών επαφών τους.
Μια από τις πιο σημαντικές σκηνές της σειράς εκτυλίσσεται στο τρίτο επεισόδιο, όταν ο Τζέιμι συναντά την παιδοψυχολόγο Μπριόνι. Η Μπριόνι προσπαθεί να κατανοήσει το ψυχικό φορτίο του και να ανακαλύψει την αλήθεια πίσω από την απελπισία του. Στην προσπάθειά της να τον προσεγγίσει και να κερδίσει την εμπιστοσύνη του,του προσφέρει το μισό σάντουιτς της και μια ζεστή σοκολάτα. Αν και αρχικά φαίνεται σαν μια απλή κίνηση καλοσύνης, στην πραγματικότητα, αυτή η προσφορά κρύβει μια βαθύτερη σημασία και ψυχολογικό νόημα.
Ο Τζέιμι δηλώνει ότι δεν του αρέσει η πίκλα στο σάντουιτς, αλλά κατά βάση η Μπριόνι, προσφέροντάς του το φαγητό, τον δοκιμάζει. Αυτή η κίνηση έχει στόχο να παρατηρήσει πώς θα αντιδράσει το παιδί σε μια πρόκληση, καθώς η θεραπεύτρια αναζητά σημάδια της ψυχολογικής του κατάστασης.
Η προσφορά της ζεστής σοκολάτας από την Μπριόνι, από την άλλη, είναι μια παρηγορητική και σχεδόν μητρική κίνηση, σύμφωνα με την ψυχολόγο Ντανιέλε Χέιγ. Ωστόσο, η Δρ. Σίλα Ρέντφερν, αναλύοντας την ίδια σκηνή, εκφράζει την ανησυχία της ότι η κίνηση αυτή μπορεί να έχει αρνητικές συνέπειες, καθώς η Μπριόνι χρησιμοποιεί τη σοκολάτα για να επιβληθεί και να δημιουργήσει ένα αίσθημα αλληλεξάρτησης με τον Τζέιμι. Η σοκολάτα, αν και φαινομενικά απλή και φροντιστική, θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως εργαλείο για να ελέγξει την αντίδραση του παιδιού, κάτι που φέρνει στην επιφάνεια τις υπόγειες δυναμικές εξουσίας και συναισθηματικής εξάρτησης στην αλληλεπίδρασή τους.
Το ενδιαφέρον με το «Adolescence» είναι πως δεν δίνει εύκολες απαντήσεις, αλλά λειτουργεί ως εργαλείο για τη συζήτηση γύρω από την ψυχική υγεία των νέων και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν, προσφέροντας μια ανατρεπτική ματιά στις συνθήκες που οδηγούν έναν έφηβο στην απογοήτευση και την απελπισία.
Παράλληλα, υπογραμμίζει ανάγκη για καλύτερη επικοινωνία εντός της οικογένειας και τη σημασία να κατανοήσουμε τα μυστικά και τους φόβους των νέων. Μέσα από τις προκλήσεις της εφηβείας και τις σύγχρονες δυσκολίες, καταδεικνύει την ανάγκη για πιο προσεκτική παρακολούθηση των συναισθημάτων και των προβλημάτων τους σε μια εποχή που οι κοινωνικές πιέσεις είναι μεγαλύτερες από ποτέ.
Η σκηνοθεσία του «Adolescence» είναι εντυπωσιακή, με τη χρήση μονοκάμερης λήψης σε πραγματικό χρόνο να προσφέρει μια αίσθηση αμεσότητας και ρεαλισμού. Εξαιρετικές και οι ερμηνείες από το σύνολο του καστ, με το τρίτο επεισόδιο να ξεχωρίζει και να αποκτά σεμιναριακό χαρακτήρα. Η συνεδρία του Τζέιμι με την ψυχολόγο-υπέροχη η Erin Doherty που την ερμηνεύει- είναι το διαμάντι της σειράς.
